De mensen van het Hospice - Lieke

Lieke van Bijsterveldt, stagiaire Verpleegkunde aan de HAN University.

“Ik ben derdejaarsstudent Verpleegkunde en loop stage in het hospice. Tijdens mijn opleiding krijg ik de kans om verschillende kanten van de zorg te ontdekken. Een vriendin uit een hoger leerjaar vertelde me over haar stage hier en hoe bijzonder ze dat vond. Haar verhaal maakte me nieuwsgierig, want ik wilde zelf ervaren wat deze vorm van zorg zo uniek maakt.

Vóór mijn stage in het hospice heb ik al gewerkt in het ziekenhuis, de ouderenzorg, de gehandicaptenzorg en de wijkverpleging. Toch voelde ik dat er nog iets ontbrak. Ik wilde leren hoe het is om te zorgen in een fase van het leven waarin aandacht, rust en nabijheid centraal staan. De palliatieve zorg trok me aan omdat je daarin echt het verschil kunt maken. Niet alleen voor degene die hier verblijft, maar ook voor de familie en naasten.
𝗪𝗮𝘁 𝗺𝗶𝗷 𝗱𝗶𝗿𝗲𝗰𝘁 𝗼𝗽𝘃𝗶𝗲𝗹, 𝗶𝘀 𝗵𝗼𝗲 𝗽𝗲𝗿𝘀𝗼𝗼𝗻𝗹𝗶𝗷𝗸 𝗱𝗲 𝘇𝗼𝗿𝗴 𝗵𝗶𝗲𝗿 𝗶𝘀. 𝗔𝗹𝗹𝗲𝘀 𝗱𝗿𝗮𝗮𝗶𝘁 𝗼𝗺 𝘁𝗶𝗷𝗱, 𝗮𝗮𝗻𝗱𝗮𝗰𝗵𝘁 𝗲𝗻 𝗵𝗲𝘁 𝗲𝗰𝗵𝘁 𝘇𝗶𝗲𝗻 𝘃𝗮𝗻 𝗱𝗲 𝗮𝗻𝗱𝗲𝗿. De gesprekken die ik voer, de momenten van stilte, het simpelweg even vasthouden van iemands hand, het zijn kleine dingen die grote betekenis hebben.

Geen dag in het hospice is hetzelfde. De situatie van bewoners kan snel veranderen, en dat vraagt om alertheid, flexibiliteit en gevoel. Ik leer hier om met aandacht te kijken en te luisteren naar wat iemand op dat moment nodig heeft. Dat vind ik soms intens, maar vooral waardevol.
Gelukkig word ik goed begeleid. De verpleegkundigen en het team zijn altijd bereid om mee te denken, vragen te beantwoorden en mij te helpen groeien. 𝗔𝗹𝗹𝗲𝘀 𝗶𝘀 𝗯𝗲𝘀𝗽𝗿𝗲𝗲𝗸𝗯𝗮𝗮𝗿. 𝗗𝗮𝘁 𝗺𝗮𝗮𝗸𝘁 𝗱𝗮𝘁 𝗶𝗸 𝗺𝗲 𝘃𝗲𝗶𝗹𝗶𝗴 𝘃𝗼𝗲𝗹 𝗼𝗺 𝘁𝗲 𝗹𝗲𝗿𝗲𝗻 𝗲𝗻 𝘁𝗲 𝗿𝗲𝗳𝗹𝗲𝗰𝘁𝗲𝗿𝗲𝗻 𝗼𝗽 𝘄𝗮𝘁 𝗶𝗸 𝗺𝗲𝗲𝗺𝗮𝗮𝗸.

De dankbaarheid van gasten en hun families raakt me het meest. Je leert mensen kennen in een kwetsbare periode, en toch ontstaat er vaak iets heel moois: vertrouwen, verbinding, een gevoel van samen mens zijn. Die momenten neem ik mee, ook al zijn ze soms emotioneel.
Om met die emoties om te gaan, praat ik met collega’s over wat ik meemaak. Dat helpt me om het werk niet mee naar huis te nemen en een goede balans te houden tussen betrokkenheid en afstand.

𝗪𝗮𝘁 𝗶𝗸 𝗵𝗶𝗲𝗿 𝗹𝗲𝗲𝗿, 𝗻𝗲𝗲𝗺 𝗶𝗸 𝗺𝗲𝗲 𝗶𝗻 𝗱𝗲 𝗿𝗲𝘀𝘁 𝘃𝗮𝗻 𝗺𝗶𝗷𝗻 𝗹𝗼𝗼𝗽𝗯𝗮𝗮𝗻. Deze stage leert me dat goede zorg niet alleen bestaat uit medische handelingen, maar juist uit menselijkheid. Soms hoef je niet veel te doen, er gewoon zijn is vaak al genoeg.
Aan andere verpleegkundestudenten die twijfelen over een stage in het hospice wil ik zeggen: doe het! Je leert hier niet alleen hoe je goede zorg verleent, maar ook wat zorg in essentie betekent. Deze ervaring verrijkt je als professional én als mens.”